งานวิชาคอมพิวเตอร์

นิทานอีสป หนูนากับหนูเมือง ที่มา smile baby ในวันหนึ่งหนูนาได้ชวนหนูเมืองมาเที่ยวที่บ้านของตน ซึ่งทั้งหนูนาและหนูเมืองต่างเป็นเพื่อนรักกัน หนูนานั้นได้เตรียมตัวต้อนรับหนูเมืองโดยการสรรหาอาหารต่างๆ มากมาย ที่จะหาได้จากท้องนามาคอยต้อนรับเพื่อนรักอย่างหนูเมือง แต่เมื่อหนูเมืองมาถึงเห็นเข้าก็เบ้ปาก แล้วพูดกับหนูนาว่า  “เจ้าทนกินอาหารแย่ๆ แบบนี้เข้าไปได้อย่างไรกัน อาหารที่บ้านของข้าอร่อยกว่านี้ตั้งมากมาย ทั้งยังมีที่นอนอันแสนสบายกว่านี้ด้วย” ดังนั้นหนูเมืองจึงได้ชวนหนูนาให้ไปเที่ยวที่บ้านของมัน และเมื่อมาถึงบ้านของหนูเมือง หนูนาเห็นอาหารอร่อยๆ มากมายเรียงรายอยู่บนโต๊ะ ทั้งสองจึงพากันเข้าไปกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ขณะนั้นหนูนาได้ยินเสียงหมาเห่า จึงถามหนูเมืองว่า  “นั่นเสียงอะไรน่ะ” หนูเมืองก็ตอบว่า “ก็แค่เสียงเห่าของหมาในบ้านหลังนี้เท่านั้นเองแหละ” ครู่ต่อมาประตูก็ถูกเปิดออกพร้อมกับเจ้าหมาตัวใหญ่ที่วิ่งตรงเข้ามายังที่พวกมันกำลังกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยกันอยู่ ทำให้หนูทั้งสองตัวต่างรีบวิ่งหนีกันอย่างสุดชีวิต จนเมื่อรอดพ้นจากการตามล่าของเจ้าสุนัขตัวใหญ่มาได้ หนูนาจึงพูดด้วยน้ำเสียงท

นิทาน ลูกหมูสามตัว ที่มา Smile Story กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีแม่หมูกับลูกหมูสามตัว อาศัยอยู่ในป่าแห่งหนึ่ง ลูกหมูที่เป็นพี่ใหญ่ เป็นหมูที่เกียจคร้านเป็นอย่างมาก มักจะแอบไปหาที่หลบหลับนอนตลอดเวลา ส่วนลูกหมูตัวที่สองเป็นหมูจอมตะกละ ไม่ชอบทำงาน แม้เวลางานก็มักจะหาเรื่องพักและกินอาหารที่แอบนำมาด้วยเสมอ ส่วนลูกหมูตัวที่สามนั้น เป็นหมูที่ขยันขันแข็ง และชอบทำงานเป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าลูกหมูตัวสุดท้องจะขยันขันแข็งทำงานอย่างไรก็ตาม แต่อาหารที่หามาได้ก็ต้องหมดไปในไม่ช้า เหตุเพราะที่บ้านของเขานั้นมีหมูจอมขี้เกียจ กับหมูจอมตะกละอยู่ตั้งสองตัวนั่นเอง วันหนึ่งแม่หมูจึงพูดกับลูกหมูทั้งสามว่า “พวกลูกๆโตเกินกว่าจะอยู่ในบ้านหลังน้อยของแม่แล้ว ถึงเวลาที่ลูกๆจะต้องมีบ้านเป็นของตัวเองได้แล้วล่ะจ้ะ” น้องหมูตัวสุดท้องเมื่อได้ฟังแม่หมูพูดเช่นนั้น… ก็เกิดปิติยินดีเป็นอย่างมาก ที่จะมีบ้านเป็นของตนเอง “เราจะสร้างบ้านแบบไหน แล้วจะเอาอะไรมาสร้างเป็นบ้านดีนะ” ส่วนพี่หมูตัวโตขี้เกียจได้ยินแม่หมูพูดเช่นนั้น ก็พูดบ่นทันที ด้วยไม่ชอบที่จะทำงานอยู่แล้ว จึงโดนแม่หมูดุว่า “ไม่ได้น่ะ ลูกโตแล้ว ต้องรู้จักดูแลตั